Όπως μπορούμε να δούμε στην παραπάνω εικόνα από τα συνολικά 1.386 εκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα του νερού στη Γη περισσότερο από 96% είναι αλμυρό. Επίσης, το 68% του γλυκού νερού βρίσκεται σε μορφή πάγου και παγετώνων. Ακόμα το 30% του γλυκού νερού βρίσκεται σε υπόγειους υδροφορείς. Το επιφανειακό γλυκό νερό που βρίσκεται σε ποτάμια και λίμνες είναι συνολικά 93.100 κυβικά χιλιόμετρα και αντιπροσωπεύει περίπου το 1/150 του 1% του συνολικού νερού στη Γη. Παρ' όλ' αυτά, τα ποτάμια και οι λίμνες είναι οι βασικές πηγές νερού για την κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών.

     Το γεγονός ότι οι λίμνες και τα ποτάμια, δηλαδή τα επιφανειακά νερά, είναι οι κύριες πηγές νερού (υδατικοί πόροι) φαίνεται να αντιτίθεται με την εικόνα που σχηματίσαμε προηγουμένος, σύμφωνα με την οποία τα υπόγεια νερά είναι περισσότερα σε ποσότητα από τα επιφανειακά. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί αν σκεφτούμε ότι οι πόροι του νερού δεν αποθηκεύονται(όπως π.χ. το πετρέλαιο) αλλά ανανεώνονται. Επομένως αυτό που έχει σημασία δεν είναι η ποσότητα νερού που είναι αποθηκευμένη αλλά αυτή που ανανεώνεται κάθε χρόνο. Έτσι, λοιπόν, τα επιφανειακά νερά διακινούνται – και άρα ανανεώνονται – με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς από τα υπόγεια.

     Με άλλα λόγια δεν έχουν τόσο σημασία οι ποσότητες του αποθηκευμένου νερού, αλλά αυτές που κυκλοφορούν στην υδρόγειο. Αυτές περιγράφονται από τις διακινήσεις του νερού ανάμεσα στις διάφορες μορφές, δηλαδή τις ποσότητες που μεταφέρονται μέσα στον υδρολογικό κύκλο.

^{ΠΗΓΗ: USGS science for a changing world}